Το Ιερό Κοράνι στα Ελληνικά

49- Θα τοποθετηθεί το βιβλίο (των πράξεων στα χέρια τους, στο δεξί χέρι του πιστού, και στο αριστερό χέρι του άπιστου), και θα δεις τους κακούς να φοβηθούν από ό,τι (κακές πράξεις) είναι (γραμμένες) μέσα του. Θα πουν: «Αλίμονό μας! Τι γίνεται μ’ αυτό το βιβλίο, δεν αφήνει ούτε μικρή, ούτε μεγάλη (πράξη), εκτός να την έχει καταγράψει;» Θα βρουν όλα όσα έκαναν γραμμένα (εκεί). Πράγματι, ο Κύριός σου δεν αδικεί κανέναν.

50- Και (ανάφερε, ω, Προφήτη) όταν είπαμε στους Αγγέλους, «Πέστε σε Σιτζούντ στάση (με τις παλάμες και τα μέτωπα στο έδαφος) ενώπιον του Αδάμ (ως χαιρετισμό και τιμή προς αυτόν, και όχι λατρεία).», έτσι έπεσαν όλοι σε Σιτζούντ στάση εκτός από τον Ιμπλίς, ο οποίος ήταν τζινν (και όχι Άγγελος), και έτσι παράκουσε την εντολή του Κυρίου του. Θα πάρετε λοιπόν (ω, άνθρωποι) αυτόν και τους απογόνους του ως κηδεμόνες (που θα τους υπακούτε) αντί Εμένα, παρόλο που είναι εχθροί σας; Τι άθλιο είναι αυτό για τους άδικους (ότι παίρνουν την υπακοή προς τον Ιμπλίς) ως αντάλλαγμα (της υπακοής προς Εμένα)!

51- (Εκείνους που τους παίρνουν οι άπιστοι ως κηδεμόνες και τους υπακούν -δηλ. τον Σατανά και τους απογόνους του-) δεν τους έκανα να είναι παρόν κατά τη δημιουργία των ουρανών και της Γης (για να Με βοηθήσουν), ούτε κατά τη δημιουργία των ιδίων (για να Με βοηθήσει ο ένας στη δημιουργία του άλλου). Ούτε θα έπαιρνα τους παραπλανητές για βοηθούς.

52- (Ανάφερε, ω, Προφήτη, για) την Ημέρα που θα πει (ο Αλλάχ σ’ εκείνους που Του απέδιδαν εταίρους στη λατρεία): «Καλέστε αυτούς που ισχυριστήκατε ότι είναι εταίροι Μου!» Έτσι θα τους καλέσουν, αλλά δε θα ανταποκριθούν σ’ αυτούς, και θα κάνουμε ανάμεσά τους καταστροφή (τη Φωτιά όπου θα καταστραφούν όλοι τους).

53- Οι κακοί θα δουν τη Φωτιά και θα βεβαιωθούν ότι θα πέσουν μέσα της, και δε θα βρουν καμία διαφυγή απ’ αυτήν.

54- Πράγματι, έχουμε διασαφηνίσει και δώσει σ’ αυτό το Κορ’άν κάθε είδους παράδειγμα για τους ανθρώπους. Πράγματι, ο άνθρωπος είναι αυτός που διαπληκτίζεται περισσότερο (υπερασπιζόμενος την πλάνη έναντι της αλήθειας).

55- Δεν εμπόδισε τους ανθρώπους να πιστέψουν, όταν τους ήρθε η καθοδήγηση (το Κορ’άν) και να ζητήσουν συγχώρεση από τον Κύριό τους, παρά μόνο (αυτό που ζήτησαν από τον Προφήτη, από πείσμα) να τους έρθει ο επαναλαμβανόμενος κανόνας του Αλλάχ (δηλ. η τιμωρία Του) που είχε έρθει στα προηγούμενα άδικα έθνη ή να τους έρθει η τιμωρία μπροστά στα μάτια τους.

56- Δε στέλνουμε τους Αγγελιαφόρους παρά μόνο ως φορείς χαρμόσυνων ειδήσεων και προειδοποιητές. Αλλά εκείνοι που αρνήθηκαν την πίστη διαπληκτίζονται με την πλάνη για να απορρίψουν την αλήθεια μ’ αυτήν (την πλάνη), και πήραν τα Εδάφιά Μου και αυτή (την τιμωρία) για την οποία έλαβαν την προειδοποίηση, ως αντικείμενο χλευασμού.

57- Ποιος είναι πιο άδικος απ’ εκείνον που έλαβε νουθεσία από τα Εδάφια του Κυρίου του, αλλά αποστράφηκε απ’ αυτά και ξέχασε (τις κακές συνέπειες που θα έχει για) ό,τι έχει διαπράξει (από απιστία και αμαρτίες)! Πράγματι, βάλαμε πέπλα πάνω στις καρδιές τους για να μην το καταλάβουν (το Κορ’άν) και (βάλαμε) κώφωση στα αυτιά τους (για να μην το ακούν με τρόπο που να τους κάνει να το καταλάβουν). Και αν τους καλέσεις (ω, Προφήτη) στην καθοδήγηση, δε θα καθοδηγηθούν τότε ποτέ (όσο υπάρχουν αυτά τα πέπλα).

58- Ο Κύριός σου είναι ο Αλ-Γαφούρ (Αυτός που συγχωρεί τα πάντα), ο Οποίος έχει έλεος (προς τους δούλους Του). Αν θέλει να τιμωρήσει αυτούς (που αποστράφηκαν από τα Εδάφιά Του) για όσα διέπραξαν (χωρίς να τους δώσει καμία αναβολή), θα επίσπευδε γι’ αυτούς το μαρτύριο (στην εγκόσμια ζωή, αλλά τους δίνει ευκαιρίες να στραφούν με μεταμέλεια προς Αυτόν). Ωστόσο, υπάρχει γι’ αυτούς μία καθορισμένη Ώρα, από την οποία δε θα βρουν καμία διαφυγή.

59- Αυτές οι (άπιστες) κωμοπόλεις (κοντά σας, όπως της φυλής ‘Αντ, της Μαδιάμ και της Θαμούντ), τις καταστρέψαμε όταν αδίκησαν (τον εαυτό τους με την απιστία), και είχαμε ορίσει μία καθορισμένη ώρα για την καταστροφή τους (η οποία όταν ήρθε, καταστράφηκαν).

60- (Ανάφερε, ω, Προφήτη) όταν ο Μωυσής είπε στον υπηρέτη του (τον Ιησού του Ναυή, αραβικά: Γιούσα‘ μπιν Νουν): «Ακόμα θα συνεχίσω να περπατάω μέχρι να φτάσω στο σημείο όπου συναντιούνται τα δύο σώματα νερού ή θα περπατήσω για πολύ καιρό (μέχρι να συναντήσω τον Αλ-Χάντιρ, για να μάθω απ’ αυτόν).» [Αυτό ήταν όταν έμαθε από τον Αλλάχ για τον Αλ-Χάντιρ, που είχε περισσότερη γνώση απ’ αυτόν. Και έμαθε ότι θα πρέπει να πάρει μαζί του ένα ψάρι σε ένα ψάθινο καλάθι, και όπου θα το χάσει, εκεί θα βρει τον Αλ-Χάντιρ].

61- Όταν όμως έφτασαν στο σημείο όπου συναντιούνται (τα δύο σώματα νερού, κοιμήθηκε ο Μωυσής δίπλα σε έναν βράχο, και το ψάρι αναστήθηκε, και έτσι) έχασαν το ψάρι τους, το οποίο πήρε τον ανοιχτό δρόμο του στο νερό, (αλλά ο Ιησούς του Ναυή ξέχασε να ενημερώσει τον Μωυσή όταν ξύπνησε).

62- Όταν (ξύπνησε ο Μωυσής και) ξεπέρασαν εκείνο το μέρος, είπε (ο Μωυσής) στον υπηρέτη του: «Φέρε μας το πρωινό μας. Στ’ αλήθεια, έχουμε πολλή κούραση απ’ αυτό το ταξίδι μας.»

63- (Ο Ιησούς του Ναυή) είπε: «Θυμάσαι όταν καθήσαμε δίπλα σε έναν βράχο; Εκεί έχασα το ψάρι, και δε με έκανε να ξεχάσω να σου το αναφέρω αυτό, παρά μόνο ο Σατανάς, και (το ψάρι αναστήθηκε και) πήρε τον δρόμο του στο νερό με θαυμαστό τρόπο.»

64- (Ο Μωυσής) είπε: «Αυτό ακριβώς που επιδιώκαμε (επειδή εκεί θα βρούμε τον Αλ-Χάντιρ).» Έτσι γύρισαν πίσω, ακολουθώντας τα βήματά τους που άφησαν πριν.

65- Έτσι, βρήκαν έναν από τους δούλους Μας (τον Αλ-Χάντιρ), στον οποίο χαρίσαμε έλεος από Μας και τον διδάξαμε γνώση από Μας.

66- Ο Μωυσής του είπε (στον Αλ-Χάντιρ): «Θα μπορούσα να σε ακολουθήσω και να μου διδάξεις από ό,τι διδάχτηκες από ορθή γνώση (και καθοδήγηση που θα με ωφελήσει);»

67- Είπε (ο Αλ-Χάντιρ): «Δε θα μπορέσεις να έχεις υπομονή μαζί μου.

68- Πώς θα μπορέσεις να έχεις υπομονή με κάτι για το οποίο δεν έχεις γνώση;»

69- (Ο Μωυσής) είπε: «Θα με βρεις, αν θέλει ο Αλλάχ, υπομονετικό και δε θα παρακούσω καμία από τις εντολές σου.»

70- Είπε (ο Αλ-Χάντιρ): «Αν λοιπόν με ακολουθήσεις, μη με ρωτήσεις για οποιοδήποτε πράγμα (κάνω) μέχρι εγώ να σου το αναφέρω (και να σου το εξηγήσω).»

71- Αναχώρησαν λοιπόν και οι δύο, ώσπου όταν επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο, το τρύπησε (ο Αλ-Χάντιρ, παρόλο που οι ιδιοκτήτες του πλοίου, τους μετέφεραν δωρεάν ως σεβασμό για τον Αλ-Χάντιρ). (Ο Μωυσής) είπε: «Το τρύπησες για να πνίξεις τους επιβάτες του; Πράγματι, έχεις κάνει κάτι τρομερό!»

72- (Ο Αλ-Χάντιρ) είπε: «Δε σου είχα πει ότι δε θα μπορέσεις να έχεις υπομονή μαζί μου;»

73- (Ο Μωυσής) είπε: «Με συγχωρείς γι’ αυτό που ξέχασα! Και μη μου κάνεις το θέμα μου (στο να μάθω από σένα) να είναι πολύ δύσκολο.»

74- Στη συνέχεια, προχώρησαν μέχρι που συνάντησαν ένα αγόρι και (ο Αλ-Χάντιρ) το σκότωσε. (Ο Μωυσής) είπε: «Σκότωσες μία αγνή (αθώα) ψυχή (που δεν έχει διαπράξει καμία αμαρτία, άδικα και) χωρίς να είναι αντίποινα για δολοφονία μίας άλλης (ψυχής); Πράγματι, έκανες κάτι τερατώδες!»

75- (Ο Αλ-Χάντιρ) είπε: «Δε σου είχα πει ότι δε θα μπορέσεις να έχεις υπομονή μαζί μου;»

76- (Ο Μωυσής) είπε: «Αν σε ρωτήσω για οτιδήποτε μετά απ’ αυτό, μη με κρατήσεις στη συντροφιά σου, γιατί τότε θα έχεις δικαιολογία σχετικά με μένα.»

77- Στη συνέχεια, προχώρησαν μέχρι που ήρθαν στους κατοίκους μίας κωμόπολης, και τους ζήτησαν να τους δώσουν φαγητό (ως φιλοξενία), αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να τους προσφέρουν φιλοξενία. Βρήκαν εκεί έναν τοίχο που ήταν έτοιμος να καταρρεύσει, αλλά (ο Αλ-Χάντιρ) τον διόρθωσε. (Ο Μωυσής) είπε: «Αν ήθελες, θα μπορούσες να πάρεις κάποια πληρωμή γι’ αυτό!»

78- (Ο Αλ-Χάντιρ) είπε: «Αυτός είναι ο χωρισμός μεταξύ εμένα και εσένα. Θα σε ενημερώσω για την ερμηνεία αυτών, για τα οποία δεν μπορούσες να έχεις υπομονή.

79- Όσο για το πλοίο, ανήκε σε κάποιους φτωχούς που δούλευαν στη θάλασσα. Ήθελα να το κάνω ελαττωματικό, γιατί υπήρχε ένας βασιλιάς μπροστά τους που έπαιρνε κάθε (καλό) πλοίο με τη βία.

80- Όσο για το αγόρι, οι γονείς του ήταν πιστοί (αλλά ο Αλλάχ ήξερε ότι το αγόρι θα αρνηθεί αργότερα την πίστη), και έτσι, ήταν κάτι μισητό για μένα (και τους λυπήθηκα και ήξερα) ότι (αν μεγαλώσει) θα τους καλύψει με την αδικία και την αχαριστία (του προς αυτούς, ή θα τους αναγκάσει να ακολουθήσουν την αδικία και την απιστία του, λόγω της μεγάλης αγάπης τους προς αυτόν).

81- Ήθελα λοιπόν (μ’ αυτό που έκανα) να τους χαρίσει ο Κύριός τους αντί αυτού, άλλο (παιδί), που θα είναι καλύτερο απ’ εκείνο σε καλοσύνη και πιο ελεήμων.

82- Και όσο για τον τοίχο, άνηκε σε δύο ορφανά αγόρια από την πόλη. Βρισκόταν κάτω απ’ αυτόν ένας θησαυρός που άνηκε σ’ αυτούς, και ο πατέρας τους ήταν ενάρετος άνδρας. Έτσι, ο Κύριός σου ήθελε να φτάσουν την ηλικία της πλήρους δύναμης, και να βγάλουν το θησαυρό τους, ως έλεος από τον Κύριό σου. Και δεν το έκανα από μόνος μου (αλλά ήταν με την εντολή του Αλλάχ). Αυτή είναι η εξήγηση αυτών για τα οποία δεν μπορούσες να δείξεις υπομονή.

83- Σε ρωτούν (ω, Προφήτη) για τον Δου-Αλ-Καρνάιν (αυτόν τον βασιλιά με τα δύο κέρατα). Πες: «Θα σας πω γι’ αυτόν κάποια είδηση (ως μία νουθεσία).»

84- Πράγματι, Εμείς του δώσαμε δύναμη στη γη, και του δώσαμε για κάθε πράγμα τα μέσα (και τη γνώση για) να το πετύχει.

85- Έτσι, ακολούθησε έναν δρόμο.

86- Ώσπου όταν έφτασε στη δύση του ήλιου, τον είδε (τον ήλιο) σαν να δύει σε μία θερμή πηγή (με μαύρη λάσπη) και βρήκε εκεί έναν (άπιστο) λαό. Είπαμε: «Ω, Δου-Αλ-Καρνάιν! Ή να (τους) τιμωρήσεις (αν αρνούνται την πίστη), ή να τους φέρεσαι με καλοσύνη (με το να τους διδάξεις την πίστη).»

87- Είπε (ο Δου-Αλ-Καρνάιν): «Όσο για όποιον αδικεί (επιμένοντας στην απιστία), θα τον τιμωρήσουμε, έπειτα (την Ημέρα της Κρίσεως) θα επιστρέψει στον Κύριό του και θα τον τιμωρήσει με ένα τρομερό μαρτύριο.

88- Και όσο για όποιον πιστεύει (στον Αλλάχ) και κάνει ενάρετες πράξεις, θα έχει (από τον Κύριό του στη Μέλλουσα Ζωή) την καλύτερη ανταμοιβή, και θα του πούμε (στην εγκόσμια ζωή) καλά λόγια.»

89- Έπειτα, ακολούθησε άλλον έναν δρόμο.

90- Ώσπου όταν έφτασε στην ανατολή του ήλιου, τον είδε (τον ήλιο) να ανατέλλει πάνω από ανθρώπους, για τους οποίους δεν κάναμε κανένα πέπλο να τους καλύψει απ’ αυτόν (τον ήλιο) [δηλ. είτε δεν είχαν βουνά και δέντρα, είτε η γη τους δεν ήταν κατάλληλη για να χτιστούν σπίτια, είτε ο ήλιος έλαμπε εκεί σχεδόν όλη την ημέρα ενώ η νύχτα ήταν μικρή].

91- Παρομοίως (έκανε μ’ αυτόν τον λαό όπως έκανε με τον προηγούμενο), και πράγματι περικλείουμε με τη γνώση Μας ό,τι είχε (ο Δου-Αλ-Καρνάιν ή εκείνος ο λαός και το πως ζούσε εκεί).

92- Έπειτα, ακολούθησε άλλον έναν δρόμο.

93- Ώσπου όταν έφτασε (σε ένα άνοιγμα) ανάμεσα σε δύο φράγματα (δύο βουνά ή δύο οροσειρές), βρήκε μπροστά τους, ανθρώπους που δύσκολα καταλάβαιναν τα λόγια (των άλλων, λόγω της απομόνωσής τους από τους άλλους ανθρώπους).

94- Είπαν: «Ω, Δου-Αλ-Καρνάιν! Πράγματι, οι Γωγ και Μαγώγ σκορπίζουν το κακό στη γη. Θα μπορούμε να σου δώσουμε κάποια πληρωμή και να κάνεις ένα φράγμα ανάμεσα σε μας και αυτούς;»

95- Είπε (ο Δου-Αλ-Καρνάιν): «Αυτό που μου έδωσε ο Κύριός μου από δύναμη (και εξουσία) είναι καλύτερο (από όποια πληρωμή και να μου προσφέρετε). Βοηθήστε με λοιπόν με δύναμη (από άνδρες και εργαλεία), και θα κάνω ανάμεσα σε σας και αυτούς, ένα μπάζωμα (φράγμα)

96- Φέρτε μου κομμάτια σιδήρου [ή βράχους σιδήρου].» Ώσπου όταν ίσιωσε (το μπάζωμα και το χτίσιμο) ανάμεσα στα δύο βουνά, είπε: «(Ανάψτε φωτιά και) φυσήξτε (σ’ αυτή)», ώσπου όταν το έκανε φωτιά, είπε: «Φέρτε μου λιωμένο χαλκό να τον χύσω πάνω του.»

97- Έτσι, δεν μπορούσαν (οι λαοί Γωγ και Μαγώγ) να το υπερνικήσουν, ούτε μπορούσαν να το τρυπήσουν.

98- Είπε (ο Δου-Αλ-Καρνάιν): «Αυτό (το φράγμα) είναι έλεος από τον Κύριό μου. Αλλά όταν θα έρθει η ώρα που όρισε ο Κύριος μου, θα το ισοπεδώσει (το φράγμα). Πράγματι, η υπόσχεση του Κυρίου μου είναι πάντα αληθινή (που οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθεί).»

99- Και θα τους αφήσουμε εκείνη την Ημέρα (της Κρίσεως) να αναμειχθούν (οι άνθρωποι και τα τζινν) ο ένας με τον άλλον. Και θα φυσήξει (ο Άγγελος Ισραφήλ) το Κέρας (Σάλπιγγα, για να ανακοινώσει την ανάσταση), και θα τους συγκεντρώσουμε όλους μαζί (όλα τα δημιουργήματα).

100- Εκείνη την Ημέρα θα δείξουμε την Κόλαση στους άπιστους ξεκάθαρα.